Kolejna nowa funkcjonalność/usprawnienie, która udostępniona będzie w wersji 2.2.0 frameworku Spring Boot 2 dotyczyć będzie szybszego startowania aplikacji. Autorzy Spring’a dostarczyli nowy wpis, który można umieścić w pliku application.properties. Wpis ten sprawi, iż nasza aplikacja będzie uruchamiać się szybciej. Zapraszam do lektury, aby dowiedzieć się co to za nowy wpis!
Wraz ze Spring Boot 2 w wersji 2.2.0 pojawiła się nowa funkcjonalność WebMvc.fn. Jest to implementacja funkcyjnego podejścia do definiownia endpointów podobnie jak jest to realizowane przy wykorzystaniu Spring WebFlux o czym można było przeczytać w jednym z naszych artykułów #1 Spring Boot 2 – Router functions. Dziś sprawdzimy jak to funkcyjne podejście sprawdzi się w klasycznym stosie MVC.
Graceful Shutdown jest mechanizmem, który pozwala na zamknięcie aplikacji w “poprawny” sposób. Ale co tak naprawdę oznacza, że zamykamy aplikację w “poprawny” sposób? Odpowiedzi na to pytanie będziemy szukać w dzisiejszym artykułe. Implementację mechanizmu Graceful Shutdown oprzemy na przykładzie aplikacji napisanej przy wykorzystaniu Spring Boot 2.
W poprzednim wpisie #3 Spring Boot 2 – Actuator poznaliśmy narzędzie actuator. Jest to narzędzie, które dostarcza metryki oraz dodatkowe informacje na temat aplikacji. Out-of-the-box actuator daje nam między innymi możliwość sprawdzenia metryk wirtualnej maszyny Javy czy statusu naszej aplikacji. Jednakże, czasem potrzebujemy dodać własny adres dostarczający dodatkowe informacje o naszej aplikacji.
Autorzy rozwiązania Spring Boot bardzo mocno stawiają na fakt, iż aplikacja napisana z wykorzystaniem ich frameworku powinna być production-ready. Zgodnie z 12 factor manifesto, apikacja sama w sobie powinna dostarczać informacji na temat swojej telemetrii. Projekt actuator jest mechanizmem zbliżającym nas do pojęcia production-ready. Dostarcza on podstawowe metryki oraz informacje na temat aplikacji.
Motywem przewodnim Spring Boot’a w wersji 2.0 jest reaktywność. Wraz z tymi zmianami pojawiła się także możliwość reaktywnej współpracy z bazami NoSQL. W dzisiejszym wpisie zaprezentuję wam jak stworzyć niezamykający się kursor na bazie MongoDB. Aby to osiągnąć wykorzystamy kursor tailable.
Poprzedni wpis był jedynie wprowadzeniem do Spring Boot’a 2.0. Pojawiło się tam pojęcie WebFlux. Jest to element, który w sposób reaktywny pozwala współpracować z warstwą webową. Ponadto, funkcjonalość ta dostarcza nam nowy sposób tworzenia endpointów poprzez użycie Router Functions. Zapraszam do wpisu!
Z początkiem roku już oficjalnie dołączył do nas Spring Boot w wersji 2.0. Wiele się zmieniło w porównaniu do wersji poprzedniej. Od teraz Spring Boot stoi pod hasłem programowanie reaktywne. Najnowszy Spring Boot oparty jest na projekcie Project Reactor, który jest Spring’ową implementacją specyfikacji Reactive Streams.
API Gateway to wzorzec integracyjny. W wzorcu tym, tylko jeden serwis (może być oczywiście replikowany) udostępniony jest publicznie. Klientami naszego API mogą być aplikacje mobilne, strony web lub inne urządzenia. Musimy zapewnić im możliwość korzystania z naszego API w sposób zunifikowany. Aby to osiągnąć udostępniamy jeden publiczny serwis zwany API Gateway, który odpytywany przez różnych klientów zajmuje się kierowaniem ruchu na podstawie filtrów i określonych routingów.
W poprzednim wpisie przygotowaliśmy rozwiązanie korzystające z Single Sign-On. Teraz korzystając z tego mechanizmu chcielibyśmy zabezpieczyć inne moduły naszej aplikacji. Aby to osiągnąć, nasze moduły muszą stać się serwerami zasobów (ang. Resource Server). Jak to zrobić wykorzystując Spring Boot’a? Zapraszamy do wpisu!
