#4 Spring Boot 2 – Actuator – własny endpoint

W poprzednim wpisie #3 Spring Boot 2 – Actuator poznaliśmy narzędzie actuator. Jest to narzędzie, które dostarcza metryki oraz dodatkowe informacje na temat aplikacji. Out-of-the-box actuator daje nam między innymi możliwość sprawdzenia metryk wirtualnej maszyny Javy czy statusu naszej aplikacji. Jednakże, czasem potrzebujemy dodać własny adres dostarczający dodatkowe informacje o naszej aplikacji. W tym wpisie opowiemy sobie jak dodać własny endpoint.

Spring Boot 2

Spring Boot 2 zmodyfikował nieznacznie sposób dodawania nowych endpointów. W poprzedniej wersji należało zaimplementować odpowiedni interfejs. W najnowszej wersji do dodania nowego adresu wykorzystywana jest adnotacja @Endpoint:

@Component
@Endpoint(id = "integrations")
public class IntegrationsEndpoint {

   //logic

}

W parametrze id określamy pod jakim adresem dostępny będzie nowy endpoint. W naszym przypadku jest to adres /actuator/integrations. Dodatkowo każdy dodany przez nas endpoint jest domyślnie włączony, możemy to zmienić poprzez użycie klucza enableByDefault @Endpoint(id = "integrations", enableByDefault = false).

CRUD

Po dodaniu nowego adresu, pora na dodanie funkcjonalności. W Spring Boot 2 oprócz rejestracji nowych adresów zmienił się też sposób obsługi operacji CRUD. Spring Boot 2 dostarcza nam trzy nowe adnotacje:

• @ReadOperation – odczyt wartości przy wykorzystaniu metody GET
• @WriteOperation – zapis wartości przy wykorzystaniu metody POST
• @DeleteOperation – usunięcie wartości przy wykorzystaniu metody DELETE

Spróbujmy zaimplementować klasę, która pozwala dodawać, usuwać oraz odczytywać wykorzystane integracje w naszej aplikacji:

@Component
@WebEndpoint(id = "integrations", enableByDefault = false)
public class IntegrationsEndpoint {

    private Map<String, Integration> integrations = new HashMap<>();

    @ReadOperation
    public Map<String, Integration> getIntegrations() {
        return integrations;
    }

    @ReadOperation
    public Integration getIntegration(@Selector String name) {
        return integrations.get(name);
    }

    @WriteOperation
    public void addIntegration(@Selector String name, Integration integration) {
        integrations.put(name, integration);
    }

    @DeleteOperation
    public void deleteIntegrationBy(@Selector String name) {
        integrations.remove(name);
    }

}

class Integration {

  private String integration;

  public String getIntegration() {
    return integration;
  }

  public void setIntegration(final String integration) {
    this.integration = integration;
  }
}

W powyższej klasie pojawiła się także adnotacja @Selector, która mapuje klucz przekazanej wartości.

Extension

Czasami oprócz podstawowej funkcjonalności endpointów, chcielibyśmy mieć przykładowo wpływ na zwracane nagłówki lub kody statusów. Jest to możliwe dzięki adnotacji @EndpointWebExtension(endpoint = IntegrationsEndpoint.class). Adnotacja pod kluczem endpoint przyjmuje nazwę klasy adresu, któremu chcemy dodać dodatkową funkcjonalność:

@Component
@EndpointWebExtension(endpoint = IntegrationsEndpoint.class)
public class IntegrationsEndpointExtension {

   private final IntegrationsEndpoint endpoint;

   public IntegrationsEndpointExtension(final IntegrationsEndpoint endpoint) {
      this.endpoint = endpoint;
   }

   @ReadOperation
   WebEndpointResponse<Map<String, Integration>> integrations() {
      final Map<String, Integration> integrations = endpoint.getIntegrations();
      if (integrations.containsKey("someValue")) {
         return new WebEndpointResponse<>(
              integrations, 
              HttpStatus.CONFLICT.value());
      }
      return new WebEndpointResponse<>(
              integrations, 
              HttpStatus.I_AM_A_TEAPOT.value());
   }
}

Github

Całość jak zawsze na Github’ie.