Bardzo ciekawy wzorzec, który w środowisku Javowym wydaje się normalnością. Wstrzykiwanie zależności (ang. Dependency Injection) jest to wzorzec, którego stosowanie spowoduje, iż nasz kod stanie się mniej związany z innymi elementami, a tym samym będzie bardziej otwarty na rozszerzenia. Oczywiście w tematyce DI pojawić musi się również pojęcie odwróconej kontroli (ang. Inversion of Control). Zapraszamy!
Inversion of Control
Pojęcie odwróconej kontroli, jest pojęciem najbardziej ogólnym. Przedstawia ono koncepcje, w której jakiś byt odpowiedzialny jest za tworzenie zależności, a nie jak do tej pory programista. Dlatego odwrócona kontrola, bo to jakiś byt przejmuje kontrole. Z jednej strony brzmi to niepokojąco, ponieważ tracimy kontrolę, jednakże z drugiej strony skupiamy się tylko na dostarczaniu wartości biznesowych (co powinno być głównym elementem programowania).
Dependency Injection
Wstrzykiwanie zależności jest jednym ze sposobów realizacji IoC (mogą być to także eventy, czy programowanie aspektowe). W podejściu tym, obiekt nie tworzy obiektów, które wykorzystywane są wewnątrz. Dzięki temu, nie wiążemy się z konkretną implementacją (najlepiej operować na interfejsach), a także nie musimy znać parametrów konstruowanego obiektu. Operując na interfejsach stajemy się niezależni od konkretnej implementacji, a nasz kod zaczyna realizować Open/Closed principle. W podejściu bez stosowania odwróconej kontroli nasz kod wygląda następująco:
class Car {
//Concrete class
private WinterTire tire = new WinterTire(195);
void drive() {
tire.turn();
}
}
Obiekt główny, czyli Car, odpowiedzialny jest za stworzenie obiektu, który wykorzystywany jest wewnątrz (klasa WinterTire). Ponadto musi znać jego parametry (wartość 195) w momencie tworzenia. Wyobraźmy sobie teraz sytuację, w której chcemy stworzyć samochód z innymi oponami, musimy stworzyć nową klasę Car (na przykład CarWithSummerTire) i w niej tworzymy konkretną implementację. Natomiast po zastosowaniu odwróconej kontroli:
class Car {
private Tire tire;
Car(Tire tire) {
this.tire = tire;
}
void drive() {
tire.turn();
}
}
W drugim fragmencie kodu zastosowaliśmy wstrzykiwanie przez konstruktor (o rodzajach wstrzykiwania niebawem na blogu). Teraz wyobraźmy sobie, że testujemy nasz kod. W bardzo prosty sposób w klasie testowej możemy wstrzyknąć implementację interfejsu Tire, która będzie działać jak zaślepka rzeczywistej klasy. Ponadto, jeśli zdecydujemy się dodać nową implementację interfejsu Tire nasza główna klasa nie ulegnie zmianie co oznacza, że nie jesteśmy związani z konkretną implementacją, a o to nam chodziło. Także została zastosowana odwrócona kontrola, ponieważ to nie my tworzymy obiekt typu Tire.
Spring
Tak jak pisałem powyżej, Inversion of Control jest pojęciem ogólnym, Dependency Injection jest jednym ze sposobów realizacji IoC, natomiast samą implementację tego wzorca realizuje między innymi Spring. Oferuje on własny kontener do wstrzykiwania zależności, który odpowiedzialny jest za tworzenie i używanie beanów. W podejściu bez kontenera IoC sami w jakimś miejscu musimy użyć słówka new, czyli stworzyć instancję obiektu. Stosując Spring’a, wystarczy wskazać klasę POJO oraz konfigurację dla niej, a resztą zajmie się kontener (więcej o Spring’u w serii Spring Basics).