Kanarki wykorzystywane były w kopalniach do wczesnego wykrywania zagrożeń. Przez swoją mniejszą masę bardziej niż ludzie odczuwały efekt ulatniającego się metanu w kopalniach. Po wykryciu trującego gazu kanarki były zamroczone lub umierały dzięki czemu można było na czas ewakuować górników. Wczesne wykrywanie błędów/zagrożeń przed innymi nawiązuje do kolejnego wzorca jakim jest Kanarkowe wydanie (ang. Canary release) którego nazwa nawiązuję do kanarków wykorzystywanych w kopalniach.
Prawdziwe błędy wyjdą na produkcji! Wzorzec ten jest bardzo podobny do wzorca BlueGreenDeployment którego opisywałem już na blogu. Musimy posiadać dwa identyczne środowiska. Router kieruje cały ruch na nasze aktualne środowisko produkcyjne.
Jeśli postanowimy wydać nową wersję umieszczamy ją na identyczny środowisku i zaczynamy kierować ruch na nową wersję. Jednakże kierujemy tylko jakiś niewielki procent ruchu (w BlueGreenDeployment był to cały ruch).
O tym, jak duży procent ma to być decydują różne czynniki. Możemy wykorzystać czynniki demograficzne lub profile użytkowników, na przykład użytkownicy którzy często korzystają z nowych funkcji dostaną je od razu. Facebooku wykorzystywał swoich pracowników do wstępnego kanarkowego testowania nowej wersji aplikacji. Jeśli u pracowników nie pojawiały się krytyczne błędy udostępniali oni nową wersję specyficznym regionom. Jeśli w poszczególnych regionach nie wystąpiły problemy z aplikacją zostaje ona udostępniona dla wszystkich. Wzorzec ten pozwala testować aplikację na produkcji z prawdziwymi użytkownikami a w przypadku awarii udostępnia mechanizm szybkiego rollbacku (wystarczy przekierować cały ruch na środowisku numer jeden). Można także testować kilka wersji naraz jednakże powinniśmy ograniczać tą praktykę do minimum!
Pingback: Przepisanie aplikacji - wyzwania i dobre praktyki - Kompetencje menedżerskie - Karolina Jarocka()